turrican
Retro Guru
- Messages
- 2,511
- Reaction score
- 1,974
- Points
- 123
Θα μπορούσα ίσως να αλλάξω τίτλο και να το ονόμαζα: " Η Έννοια του on-line στη χώρα μας", αλλά έντεχνα το απέφυγα, όχι από φόβο μη στεναχωρηθούμε περισσότερο, αλλά για να μη το παραφράσει καμία υπηρεσία σε "επιγραμματικός", και χάσουμε τελείως το νόημα. Είμαι πολύ προβληματισμένος, γιατί τα πράγματα δεν πάνε (για άλλη μια φορά) καλά. Παίρνω ως σταθερά, ότι σε όλα τα forums της κοινότητος, έχουμε μαζευτεί άτομα που λατρεύουμε την επιστήμη των υπολογιστών, και πιστεύω ότι πρέπει ανά τακτά διαστήματα να αναδύουμε τέτοια θέματα, και να τα συζητάμε, όχι απαραίτητα "μιζεριαζοντας" για λόγους εκτόνωσης, αλλά για να κάνουμε μια αποτίμηση, ώστε να δούμε που στην ευχή βρισκόμαστε σήμερα, και που θέλουμε τελικά να πάμε.
Από τις αρχές των 80's, που ζήσαμε τον ερχομό των πρώτων micro, και τις αισιόδοξες δημοσιεύσεις των περιοδικών της εποχής, είχαμε προετοιμαστεί για ένα απίθανο μέλλον. Όλοι εμείς ελπίζαμε ότι είχαμε επιβιβαστεί σε ένα τρένο που δεν είχε πια επιστροφή. Τα Computers ήταν ενδιαφέροντα, παραγωγικά, και το κυριότερο διασκεδαστικά. Η ημερομηνία ορόσημο του 2000, ήταν μόλις είκοσι χρόνια μπροστά μας. Όλοι σχεδόν κρατάγαμε την ανάσα μας, και περιμέναμε ότι κάτι εξωπραγματικό θα συνέβαινε τότε. Σήμερα, μετά από σχεδόν 40 χρόνια, η εικόνα είναι σχεδόν αποκαρδιωτική.
Δε λέω ότι δεν έχουν γίνει και κάποια βήματα, αλλά με όρους ελεύθερης αγοράς, έχουμε αποτύχει! Ο υπολογιστής απέτυχε να ενταχθεί στη διοίκηση, αναγκάζοντας μας, να λειτουργούμε σε συνθήκες μεσοπολέμου. Το τραγικό είναι ότι έχουν ξοδευτεί απίθανα ποσά, έχουν αγοραστεί εκατοντάδες άχρηστες πλατφόρμες, και η κάθε υπηρεσία παραμένει ακόμα ασύνδετη με την άλλη, σαν ερημονήσια. Βλέπεις σε κάθε γραφείο να βρίσκεται και ένα PC, που όμως πιθανότατα, δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Θα περάσω τώρα σε κάποιες προσωπικές διαπιστώσεις.
Πήγα κάποτε στο Δήμο μου να πάρω ένα πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης. Μου έκανε πάντα τρομερή εντύπωση το πόσα στοιχεία πληκτρολογούν οι υπάλληλοι! Τι στην ευχή, δε τους βγαίνουν τα στοιχεία μπροστά τους, δε τους βοηθά το software; Το πήρα στα χέρια μου και ανακάλυψα τότε ένα λάθος. Μη φανταστείτε κάτι τρομερό, αλλά ήταν του στιλ, κάποιο πρόσωπο είχε πάρει την ελληνική ιθαγένεια μερικούς μήνες, πριν γεννηθεί! Δεν αγανακτώ με το λάθος, ούτε με το εξόφθαλμο του πράγματος. Αγανακτώ, με αυτό το καταραμένο software, που δεν κάνει από πριν, έλεγχο στα πεδία, ώστε να αποτραπεί, σε πρώτο χρόνο το λάθος, οδηγώντας με στο συμπέρασμα, ότι είναι απλά, ένας μεταμφιεσμένος επεξεργαστής κειμένου (να γιατί πληκτρολογούν σαν τρελοί ακόμα και σε ένα πιστοποιητικό γεννήσεως). Από δικτύωση τώρα, τα βλέπετε, τα ζείτε! Σχεδόν καμία υπηρεσία δεν είναι συνδεδεμένη με την άλλη. Όλοι έχουν ξοδέψει τα άπειρα λεφτά (μας) και έχουν αναπτύξει τις δικές τους (άχρηστες) πλατφόρμες. Για τα υπόλοιπα, έχουν εμάς που τρέχουμε (λες και είμαστε υπάλληλοι τους) από υπηρεσία σε υπηρεσία για να τα μαζέψουμε! Αποδείξεις και βεβαιώσεις, που κανονικά έπρεπε να γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι ίδιοι. Αποκορύφωμα ήταν μια φορά στην εφορία, όταν είχα πάει για μια υπόθεση, μου ζήτησαν εκτός από κάποια χαρτιά και το ΑΦΜ ( στην εφορία δηλαδή, μου ζήτησαν το φορολογικό μητρώο, που ατυχώς δε το ήξερα, σκοτώστε με) και αναγκάστηκα να πάω σπίτι και να φέρω μια δήλωση.
Ακούστε τώρα για το on-line. Ο δήμος μου, μου προσφέρει on-line υπηρεσίες. Μπορώ δηλαδή να απευθυνθώ σε υποδιευθύνσεις, να τους κατευθείνω προς επιδιόρθωση ζημιών, αλλά και να πάρω (on-line ε; Θυμηθείτε το αυτό) και κάποια πιστοποιητικά. Μόλις ενδιαφέρθηκα να χρησιμοποιήσω την υπηρεσία, κατάλαβα ότι έπρεπε να γραφτώ στο σύστημα. Έπρεπε δηλαδή να καταχωρηθώ πρώτα μόνος μου (γίνεται on-line) ως χρήστης, και μετά... να πάω στο δημαρχείο, και μετά να στηθώ σε ένα ΚΕΠ. Στις ουρές, είχα λοιπόν, την πρώτη on-line εμπειρία μου. δε βαριέσαι, ας μην είμαι γρουσούζης, ας τυπώσω ένα χαρτί! Έκδοση πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης λοιπόν, και...αααααααα!!!! Το παραγγέλνω τελικά on-line και πρέπει... να πάω πάλι στο δημαρχείο να το παραλάβω (ο ίδιος με την ταυτότητα μου). Γεια σου βρε κράτος με το on-line σου! Που να δείτε και το ΕΣΠΑ για τους παιδικούς σταθμούς! Κάνετε την αίτηση ηλεκτρονικά on-line (τι νομίζατε κύριοι, ότι είμαστε βόρεια Αφρική
. Κάνατε την αίτηση; Πάρτε τώρα όλη την χαρτούρα, και στείλτε την σε εμάς, και αν χαθεί στο δρόμο με τα ταχυδρομεία, έχει ο θεός!!! Ευτυχώς βρε παιδιά που κάναμε την αίτηση ηλεκτρονικά δηλαδή. Το ίδιο και με το ΙΚΑ, που για να αποκτήσω online πρόσβαση, έπρεπε να σταθώ στην ουρά του μητρώου! Μπήκα επίσης (διαδικτυακά) στη δημοτική βιβλιοθήκη για να δω τι βιβλία προσφέρει. Ε λοιπόν βρε παιδιά, τόσα χρόνια ασχολούμαι με τους υπολογιστές, δε μπόρεσα να καταλάβω το interface. Δεν έκανα δουλειά, χάλι μαύρο, που το πλήρωσα και από πάνω! Θυμάμαι επίσης τις ουρές για τους κλειδάριθμους. Τι αίσχος πραγματικά! Έκανες online την αίτηση, και μετά άραζες δυο τετράγωνα μακρυά από την εφορία, χαμένος στην τεράστια ουρά. Αθλιότητα.
Εκτός, όμως από το on-line, το σύστημα πάσχει και από βάση δεδομένων! Δεν γνωρίζουμε, ούτε ποιοι είναι πεθαμένοι ούτε και ζωντανοί. Σε κάθε γεγονός αναγκαζόμαστε να δηλώνουμε (πχ. μια γέννηση) στοιχεία, σε ότι οργανισμό μπορούμε να φανταστούμε. Καμία αυτοματοποίηση, καμία επικοινωνία. Η τροχαία δε γνωρίζει τους ανασφάλιστους, και προσπαθεί να τους συλλάβει στήνοντας μπλόκα, λες και βρισκόμαστε στους Ντιουκς. Για το ΚΤΕΟ, δε το συζητάμε καν. Στην υγεία; Αν εγώ αφήσω για ένα σαββατοκύριακο την Αθήνα και λιποθυμήσω π.χ. κάπου στο Βόλο, δεν υπάρχει στο εκεί νοσοκομείο, ένα ιστορικό μου. Αφήστε που αν μου συμβεί κάτι χειρότερο, μπορεί να καταλήξω και στα αζήτητα.
Αμ, το Mail; Παντού στον πολιτισμένο κόσμο, το mail θεωρείται (το) πιστοποιημένο, επίσημο, έγγραφο! Είναι ορισμένο, έχει παραλήπτη, ώρα, ημερομηνία! Δε χρειάζεται πρωτόκολλο! Είναι έτοιμο από μόνο του! Μπορείς να το τυπώσεις. να το κάνεις ταπετσαρία στους τοίχους, να το στείλεις σε όποια υπηρεσία και διεύθυνση θέλεις. Δε πιάνει χώρο, δεν το τρώνε τα ποντίκια! Εδώ στη χώρα μας; Άγνωστη έννοια! Στείλτε μας παρακαλώ ένα fax στην καλύτερη....
Πολλά ζητάω; Η τεχνολογία υπάρχει εδώ και σαράντα χρόνια. Είκοσι χρόνια πέρασαν από το 2000, και οι computers είναι στη χώρα μας σχεδόν διακοσμητικοί. Τα IT τμήματα των οργανισμών (αλλά και πολλών εταιριών) είναι φωλιές αργόσχολων και απόντων υπεύθυνων. Αν είσαι π.χ. μηχανικός και βγάζεις τα μάτια σου σε auto cad, να εύχεσαι να μη σου χαλάσει το monitor. Θα σου έρθει μετά ο "ειδικός" από το IT, για να σου βάλει καμιά παιχνιδιάρικη VGA με επιτάχυνση, και ευρείας προοπτικής οθόνη, για να βλέπεις ταινίες! Αν σας συμβεί κάτι παρόμοιο, μη προσπαθήσετε να εξηγήσετε στον "ειδικό" ότι έχετε πρόβλημα και ότι δε μπορείτε να δουλέψετε ("αφού ανάβει ρε φιλαράκι, ποιο είναι το πρόβλημα; Εγώ δε παρατηρώ τίποτα...), θα χάσετε το χρόνο σας, και θα πειραχτούν τα νεύρα σας. Απλά φέρτε τον δικό σας υπολογιστή από το σπίτι! Που ξέρετε, μπορεί το 2050 να ανακαλύψουμε και εμείς τον τροχό ή να περάσουμε από την εποχή της πέτρας στον χαλκό.
Last edited:
