Μείναμε Τρείς Και ο Κούκος ;

[nicked]

Βγήκες απο την σπηλιά σου βρε ρετρο-συλλέκτη? Μύρισες φρέσκο-νεανικό αίμα? (το δικό μου φυσικά!). Mε τις κονσόλες και τα micro, μη ξεχάσεις να πουλήσεις και την χωρίστρα σου μαζί! Έχει συλλεκτική αξία! Δίνω όσο όσο (ο Χρόνης θέλει το μεταξωτό σώβρακο - κεντημένο απο τυφλές Ινδές)!

Δεν θα πώ πολλά γιατί σε αγαπώ και γιατί είσαι πιο αρχαίος απο κάθε φόρουμ που έχει υπάρξει ποτέ! Σου λέω μόνο πως μόλις τελειώσουμε το δεύτερο άλμπουμ, θα γράψω μουσική για τους τελευταίους στίχους που έστειλες και θα το κυκλοφορήσω κανονικά. Έτσι να σου φύγει το απωθημένο! Τρελιάρη!

 

[geoanas]

@nicked
Αμ!...καλά το έλεγα εγώ ότι είσαι Γάτος! ... και τι γάτος! Γάταρος! Αίλουρος του Playstation!

@dimfil
Αυτό με την σως βατόμουρο σε κοκορέτσι δεν θυμίζει λίγο Master Chef?

@Pluto63
Άκη τα σαλιγκάρια μέσα στην γε΄μιση .. με σκορδάκι! Γαλλική συνταγή!

 

[turrican]

Τώρα κατάλαβα γιατί αραίωσε ο κόσμος!
Τρομάζει από την αλλόκοτη συμπεριφορά σας!

Spoiler

 

[Vincent]

"σαλιγκαροτυρόπιτα"

Εάν υπάρχει κάτι τέτοιο, θα με ενδιέφερε να δοκιμάσω.

 

[clemenza]

Δεν κατάλαβα ακριβώς τι θες να πεις, ούτε και σε ποιους αναφέρεσαι αφού έτσι αόριστα θα μπορούσε να παίρνει πολλούς η μπάλα...

Για εμένα, τα πράγματα είναι πιο απλά. Όσοι θέλουν απλά το "λακριντί" ή να κάνουν το κομμάτι τους με τις συλλογές τους και τις δήθεν γνώσεις τους έχουν στραφεί στο FB όπου είναι γεμάτο από χρήστες που δεν ψάχνουν και πολλά πολλά. Εδώ μείναμε όσοι ενδιαφερόμαστε περισσότερο για ουσία.. Μοιραία όμως, με τα χρόνια έχει έρθει και ο κορεσμός, καθώς δεν έχουμε πλέον και πολλά περισσότερα να εξερευνήσουμε ή νέες απορίες και ερωτήσεις να κάνουμε. Συνεπώς, και οι δημοσιεύσεις μειώθηκαν τραγικά...
Δεν βλέπω καμιά δολοπλοκία πίσω από όλο αυτό. Η παρακμή των forums είναι γενικευμένο φαινόμενο, ειδικά όταν μιλάμε για retro computers και ειδικά για ελληνικούς ιστότοπους...

Δημήτρη, συμφωνώ με όσα γράφεις στο κομμάτι του Facebook και όσων το προτιμούν, αλλά διαφωνώ κάθετα στο ότι "δεν έχουμε πλέον και πολλά να εξερευνήσουμε": ειδικά στα δημοφιλή μηχανήματα - έστω σε κάποιο σημείο της υδρογείου - του παρελθόντος ο όγκος που υπάρχει σε software, hardware, βιβλιογραφία και λοιπά resources είναι ασύλληπτος. Το ότι έχουν/είχαν περάσει κάποια μηχανήματα από τα χέρια μας και ασχοληθήκαμε - έστω και ενδελεχώς - με αυτά δεν σημαίνει και ότι κορεστήκαμε. Αν φτάσουμε στο σημείο να γράφουμε demos σε assembly επιπέδου... Comaland 13 τότε ναι, ΟΚ, να πούμε ότι "τον ξεζούμησα τον 64άρη, δεν έχει πλεόν κάτι να μου δώσει". Που και πάλι δεν θα ισχύει, γιατί αν δεις όλους αυτούς που απαρτίζουν την demoscene γράφουν κώδικα στα ίδια μηχανήματα εδώ και 35-40 χρόνια και δεν δείχνουν να τα βαριούνται, έτσι δεν είναι;

Νομίζω ότι οι λόγοι που πραγματικά αραιώσαμε από τα fora είναι βασικά τρεις:

α) Αρκετοί "μαϊντανοί", "κομήτες" ή απλά άνθρωποι που δεν είχαν όρεξη για πολλά-πολλά ασπάστηκαν την εύκολη "λύση" (ο Θεός να την κάνει) του Facebook.

β) Οι ιστορίες με τους τσακωμούς και τις διασπάσεις του παρελθόντος κούρασαν. Κούρασαν πολύ. Όχι μονάχα αυτούς που συμμετείχαν σε αυτούς τους τσακωμοούς, αλλά και τους άλλους που ήταν απλά χομπίστες και ήθελαν να γεμίζουν δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο τους χωρίς να ασχολούνται με τα σύνδρομα μεγαλομανίας του κάθε πειραγμένου.

γ) Όσοι μείναμε σιχαθήκαμε ο ένας τα χνώτα του άλλου! Ε, ναι, δεν είναι το βασικό, αλλά συμβαίνει κι αυτό: όταν ξέρω προκαταβολικά πάνω-κάτω τι έχει γράψει στο post του ο "Akrathtos69" ή ο "AmigakiaS_07" γιατί να κάτσω να το διαβάσω; Πόσο σανό πια;

Θέλω πάντως να καταλήξω σε αυτό που έγραψα παραπάνω: τα αγαπημένα μας μηχανήματα δεν τα εξαντλήσαμε, έχουν ακόμα άπειρα πράγματα να μας δώσουν - αρκεί να το θέλουμε. Και αυτή η αίσθηση του να ακουμπάς για μία ακόμα φορά τα δάχτυλά σου πάνω στα ίδια πλήκτρα όπως τότε που ήσουν παιδάκι ή έφηβος, είναι μαγική, αξεπέραστη. Εμείς μπορεί να γεράσαμε, αλλά οι made by silicon αγάπες μας, όχι. Δεν είναι καταπληκτικό;

 

[dimfil]

@clemenza δεν διαφωνώ, αλλά το πήγες λίγο παρακάτω από ότι εννοούσα..

Μιλάω για το πεδίο που, λίγο-πολύ, έχουμε όλοι μας δείξει ότι μας ενδιαφέρει. Μιλάω πάντα για τους γνωστούς μας σε αυτό το φόρουμ. Δεν συμμετέχω σε κανένα άλλο αυτού του χόμπι και δεν ξέρω τι γίνεται αλλού.
Έχουμε κάνει τις κατασκευές μας, τις επισκευές μας, έχουμε δοκιμάσει άπειρα γκατζετάκια, έχουμε παίξει άπειρες ώρες... Δύσκολα κάτι μας κινεί το ενδιαφέρον. Νέοι φίλοι που έχουν ερωτήσεις να κάνουν δεν υπάρχουν, συνεπώς δεν βρίσκεται και η ευκαιρία να "ξεσκονίσουμε" προηγούμενη εμπειρία...
Δεν προγραμματίζει - σχεδόν - κανείς... Δεν αναφέρθηκα σε αυτό το κομμάτι γι'αυτό το λόγο...

Δεν εγκαταλείψαμε το χόμπι, τα φορουμς αφήσαμε πίσω... Ελπίζω σε ανάκαμψη, γιατί για μένα το φόρουμ ήταν και ένα ακόμη κίνητρο να ασχοληθώ...

 

[turrican]

Θυμάμαι το: " ο πόλεμος είναι η μαία της Ιστορίας" και συμφωνώντας με το Νίκο πιο πάνω, θα έλεγα ότι οι λαμπρότερες στιγμές του "σιναφιού μας", ήταν όταν ήμασταν οχυρωμένοι στις πόλεις - κράτη. Αφού ακόμη και σήμερα, σε καιρό ειρήνης, πολλοί από εμάς λένε: " Για κάτσε να μπω εκεί που γράφει αυτός ο $%$%@#, να τσαντιστώ με τις *$*$# του, και να γουστάρω! Είναι η μισή χαρά του χόμπι!

Θα ήθελα να θέσω όμως και μια άλλη παράμετρο που ξέχασα στις προηγούμενες τοποθετήσεις μου!
Είναι όλες οι πόλεις κράτη ίδιες; Όχι φυσικά! Αναλόγως με την ελίτ που τις διαμορφώνει και τις ζυμώσεις που προκύπτουν, είναι άλλη η σύσταση και ο προσανατολισμός της ομάδας!

Σε άλλα forums κυριαρχούν οι coders, σε άλλα οι "ηλεκτρονικοί" λάτρεις του κολλητηριού. Αλλού έχουμε τους "ιστορικούς" και τους λάτρεις των αναμνήσεων, αλλού τους gamers...
Μη ξεχνάμε τους "εκθεσάδες", τους εμποράκους, τους "καναλάρχες" και τους συλλέκτες! .

Η πολλή εξειδίκευση πάντως τρομάζει....

Σου λέει ο άλλος:
Τι να πω εγώ με τα μαστόρια αφού δε ξέρω να φτιάχνω πρίζα...
Τι να συμπληρώσω εγώ σε coders αφού δε καταλαβαίνω καν τι λένε...
Τι να κάνω σε μια καφετέρια με 20 μαντράχαλους αφού είμαι στρέιτ...

Με αυτό λοιπόν τον τρόπο, σιγά - σιγά (και ίσως από φόβο ή ασυμβατότητα) ο κόσμος να νιώθει ανεπιθύμητος από ένα συγκεκριμένο χώρο και να επιλέγει να απέχει.

Σου λέει, εγώ θέλω να πω τι όμορφα πέρναγα με τον spectrum, αλλά αν το κάνω θα γελάνε μαζί μου, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, δε θα μου απαντήσει κανείς, αφού όλοι είναι απασχολημένοι με την" υψηλότερη γνώση".

Αυτός λοιπόν θα προτιμήσει το Face.

Από την εμπειρία μου, οι πιο πετυχημένοι χώροι, ήταν αυτοί που συνδυάζανε τα πάντα ισομερώς. Ένα κανονικό χωνευτήρι που ένιωθε ο καθένας ευπρόσδεκτος να μιλήσει για το κάθε τι.

Εγώ π.χ λατρεύω την επιστήμη των υπολογιστών. Είναι ολόκληρη η ζωή μου. Δε θα γραφτώ όμως σε ένα Linux forum! Δεν έχω ασχοληθεί, και δε θέλω να νιώσω ηλίθιος.
Έχω δει και forums που έγραφαν 4-5 και έλεγαν λίγοι και καλοί, τι τους θέλουμε τους άλλους; Καλά περνάμε μόνοι μας, και έβγαζαν εχθρότητα!
Όμως ένας χώρος που δε μπορεί να γράψει η γυναίκα μας, η κόρη μας, ο φίλος μας, αργά η γρήγορα, νομοτελειακά, θα καταλήξει ένας νεκρός χώρος.
Δε γίνεται να είναι όλοι γκουρού...

 

[Hristos1978]

Καλησπέρα σας.

Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να σας ενημερώσω για 3-4 πραγματάκια. Καταρχάς ανήκω κι εγώ σε αυτή την κατηγορία των μελών που κάνουν log-in στο forum, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Ο λόγος που έκανα εγγραφή στο iamretro ήταν η αναζήτηση ρετρό περιοδικών πληροφορικής. Όταν ξεκίνησα πριν από 4 περίπου χρόνια (πρέπει να ήταν Δεκέμβριος του 2017), η εύρεση τευχών (PC Master, Pixel, User, κ.ά.) αποτελούσε για μένα μια εύκολη υπόθεση, μιας και στην κατοχή μου βρίσκονταν ελάχιστα τεύχη. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια και η συλλογή μου αναβαθμιζόταν, το να βρίσκω τα υπολειπόμενα τεύχη για να "κλείσω" συλλογές, μετατράπηκε σε μία δύσκολη και -τολμώ να πω- επίπονη -κυρίως ψυχικά- διαδικασία (δεν ξέρω αν κάποιοι "τη βρίσκουν" με την έρευνα σε site και παλαιοπωλεία σαν άλλοι Indiana Jones, εγώ πάντως αν μπορούσα αύριο να έχω όλα τα τεύχη του PIXEL που μου λείπουν, θα ήμουν πανευτυχής) Έτσι και σε μια γρήγορη αναζήτηση στο Google, ανακάλυψα το iamretro.gr και αποφάσισα να δημιουργήσω λογαριασμό (22 Νοεμβρίου 2020). Η αλήθεια είναι πως για πολύ καιρό είχα απογοητευτεί, διότι ούτε κι εδώ μπορούσα να βρω αυτό που αναζητούσα. Οι περισσότερες αγγελίες στο αντίστοιχο section (Αγορές-Πωλήσεις-Ανταλλαγές), ήταν περισσότερο hardware και video games oriented. Δεν παραπονιέμαι όμως. Βρήκα και δύο ανθρώπους, που με βοήθησαν σημαντικά. Τέλος πάντων. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να διευκρινίζουμε τον λόγο που μπαίνουμε εδώ μέσα. Ίσως αν δίναμε κάποιες εξηγήσεις (μέσω του status ή της signature), να βοηθούμε τόσο τους admins, όσο και τα "ενεργά" μέλη. Συνολικά, 3 threads δημιούργησα όλα κι όλα. Ένα αφορούσε την αναζήτηση των τευχών για τη συλλογή μου, ένα αφορούσε πώληση κάποιων τεχνικών βιβλίων που δεν χρειαζόμουν κι ένα ζητούσε βοήθεια για ένα άρθρο που έγραφα στο Retro Planet (να δώσω και τους χαιρετισμούς μου στον αγαπητό μου αρχισυντάκτη, τον Παναγιώτη) μιας και αρθρογραφώ στο συγκεκριμένο fanzine τους τελευταίους 12 μήνες. Αν εξαιρέσω αυτά τα δύο (τα άρθρα και τη συλλογή των περιοδικών) η άλλη μου επαφή με το retro ήταν η assembly για τον επεξεργαστή MOS 6502. Στο τελευταίο δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι έχω σημειώσει πρόοδο (συνεχίζω να διαβάζω αραιά και που μιας και εξακολουθώ να θεωρώ την assembly ως κάτι το διαφορετικό/εξωτικό, στο θέμα των γλωσσών προγραμματισμού) Στο RP πέρασα αρκετά σκαμπανεβάσματα μέχρι να καταλήξω στο τι μου αρέσει να γράφω. Τα είχα λίγο μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου για το πως ήθελα να είναι το περιοδικό. Για παράδειγμα, εγώ ήμουν που είχα μαλλιάσει να λέω στον Παναγιώτη για τη σπουδαιότητα των game reviews (ευτυχώς ή δυστυχώς, κυκλοφορούν πάρα πολλά παιχνίδια για τα ρετρό μηχανάκια -θα καταλάβετε σε λίγο γιατί συμπεριέλαβα και το "δυστυχώς" στην πρόταση) Θυμάμαι πόσο μου άρεσε σαν παιδί να παίζω graphic adventures και αντίστοιχα, πόσο μου άρεσε να διαβάζω reviews του Τσουρινάκη. Τον λάτρευα με όλη τη σημασία της λέξης. Όταν όμως μεγάλωσα και κατάλαβα κάποια πράγματα (ο νοών νοείτω, δεν θα επεκταθώ παραπάνω γιατί καραδοκούν και μηνύσεις) τότε -πως να το πω ευγενικά;- το μυαλό μου έκανε στροφή 180 μοιρών. Έγραψα όμως και game reviews. Αλλά πάντοτε πρόσθετα τη φράση "αν δεν έχετε βαρεθεί να παίζετε....., τότε δοκιμάστε το" διότι, όσο και να προσπαθούν οι ταλαντούχοι προγραμματιστές να φτάσουν στα όριά του, τo retro hardware, θα υπάρξει και το "ταβάνι" (νομίζω ότι το έχουν φτάσει ήδη). Όπως προανάφερα βγαίνουν αρκετές "νέες" παραγωγές για 8-bit (και 16-bit) home computers, αλλά προσωπικά δεν με εντυπωσιάζει κάτι πραγματικά, στο βαθμό που να πω: "Πω, πω, τι είπες τώρα;" Θυμάμαι όμως το 1993, όταν απέκτησα μια αντιγραφή του Heart of China, που κόντεψα να λιποθυμήσω με τα γραφικά ή πάλι, όταν παρακολούθησα για πρώτη φορά το video trailer (δώρο στο CD του PC Master) του Ripper της Take 2 Interactive με την απίστευτη μουσική των Blue Oyster Cult, το σαγόνι μου είχε φτάσει στο πάτωμα (και όλων όσων ήταν μαζί μου στο δωμάτιο). Για να μην μιλήσω για την απίστευτη ατμόσφαιρα του Dark Seed.

Για όλους εσάς του γενναίους, που δεν βαρεθήκατε να διαβάζετε μέχρι τώρα, σας εξηγώ πως ο λόγος που πήρα την απόφαση να συμμετάσχω σήμερα σε αυτό το thread, ήταν ένεκα περιέργειας. Είδα το e-mail notification στον inbox του Gmail (το ίδιο thread το είδα και άλλες φορές τους τελευταίους μήνες, αλλά το προσπερνούσα) και είπα αυτή τη φορά να του ρίξω μια ματιά. Διάβασα προσεκτικά όλα τα μηνύματα. Ενδιαφέρουσες απόψεις που προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο της "ερήμωσης" αυτού εδώ του forum (και όχι μόνο αυτού του forum). Η αλήθεια είναι πως το/τα πραγματικό/ά αίτιο/α μπορεί να είναι κάποιο από αυτά που αναγράφετε ή ένας συνδυασμός τους ή και κανένα απ' αυτά (πιθανόν κάτι άλλο που δεν έχετε σκεφτεί μέχρι τώρα). Δεν ξέρω αν σας έχει περάσει ποτέ απ' το μυαλό, αλλά προσωπικά πολύ θα ήθελα να έχω στην κατοχή μου μια μηχανή (ή έστω μια υπερδύναμη, βρε παιδί μου) και να μπορώ να διαβάζω τις σκέψεις των άλλων. Εντάξει, το ξέρω ότι με αυτόν τον τρόπο, θα καταστρατηγούνταν ατομικές ελευθερίες και μπλα, μπλα, μπλα, αλλά αν είναι να έχεις ένα τέτοιο μηχάνημα (ή μια τέτοια υπερδύναμη) στην κατοχή σου, στο διάβ*** και οι ατομικές ελευθερίες και όλα. Εφόσον όμως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη διάθεσή μας, τους πραγματικούς λόγους θα πρέπει να τους ζητήσουμε να μας τους εξηγήσουν τα ίδια τα άτομα, ένας-ένας ξεχωριστά, με την προϋπόθεση να είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί μας (και να μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι πολλές φορές, κάποιος άνθρωπος αδυνατεί να εξηγήσει επακριβώς γιατί του συμβαίνει κάτι και το δικαιολογεί -χωρίς σκοπιμότητα- με λάθος τρόπο).

Μετά απ' αυτό το μακρύ, ναρκισσιστικό & συνάμα ακραίως εγωιστικό και εκτός θέματος (ή όχι και τόσο εκτός θέματος), show off κάποιων πτυχών του χαρακτήρα μου, περνάω στο "ψητό".

Σε αντίθεση με ότι έχει γραφτεί μέχρι τώρα, εγώ δεν θα κάνω την κίνηση να βάλω το δικό μου λιθαράκι στην προσπάθεια να ριχτεί φως σε αυτό το "φαινόμενο" (αν μπορώ -έστω και καταχρηστικά- να το αποκαλέσω έτσι). Ανταυτού, αυτό που θα ήθελα να εκφράσω δημόσια (και πιστεύω πως δεν είναι τελείως off-topic) είναι η, χωρίς αμφιβολία, πεποίθηση μου πως το 97% των ατόμων που ζουν σε αυτόν τον πλανήτη σήμερα και είναι ηλικίας 30 ετών και κάτω, ανεξαρτήτου φύλου και καταγωγής, δεν υπάρχει καμία (μα καμία) περίπτωση να ασχοληθεί με το retro computing των δεκαετιών του 1970, του 1980 και του 1990. Αν σήμερα το retro αποτελεί κάτι το niche, όταν και ο τελευταίος από εμάς (30 ετών και άνω) εγκαταλείψει τα εγκόσμια, η retro νοσταλγία των seventies, eighties και nighties θα μπει οριστικά και αμετάκλητα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όσοι δε από αυτούς (30 και κάτω) ασχοληθούν με το retro (ο κύριος λόγος είναι η νοσταλγία και η σύγκριση με το πως ήταν και πως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο χώρο της πληροφορικής. Η νοσταλγία δε, πηγάζει μέσα από τις -ωραιοποιημένες- παιδικές και εφηβικές μας αναμνήσεις), θα έχουν θεματολογία από τη νέα χιλιετία κι έπειτα. Τα δικά τους retro, θα είναι αυτά που εμείς γνωρίσαμε, από το 2000 κι έπειτα. Για να γίνει αντιληπτό, θα κάνω έναν παραλληλισμό με τον χορό και τη μουσική. Πόσα είδη χορού της εποχής των πατεράδων μας ή και των παππούδων μας, απασχολούν τους σύγχρονους χορευτές; Πόσα είδη μουσικής και μουσικά όργανα, δεν έχει πάρει το μάτι σας σε βιβλία και ντοκιμαντέρ, να αναφέρονται στις προσπάθειες που γίνονται ώστε να μην ξεχαστούν οριστικά; Η μουσική και ο χορός δεν θα εκλείψουν ποτέ, ομοίως και οι υπολογιστές, καθώς η αρχιτεκτονική von Neumann ισχύει για όλα τα υπολογιστικά συστήματα, όλων των δεκαετιών. Τα δικά μας όμως retro, κάποια στιγμή θα δύσουν οριστικά και αμετάκλητα.

Και όσο και να μας στενοχωρεί κάτι τέτοιο, πρέπει να αποδεχτούμε ότι έτσι λειτουργεί η ζωή.

Αυτά!

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Χρήστος Κοτζιάς

Υ.Γ. Παναγιώτη, πάει το γράψιμο μια μέρα πίσω.......

 

[geoanas]

Τι να κάνω σε μια καφετέρια με 20 μαντράχαλους αφού είμαι στρέιτ...

Turri vous etes απιστευτάμπλ!

 

[clemenza]

Υ.Γ. Παναγιώτη, πάει το γράψιμο μια μέρα πίσω.......

Δεν πειράζει βρε Χρήστο, άμα είναι για να γράφεις στο forum χαλάλι!

 

[turrican]

Turri vous etes απιστευτάμπλ!

Μεταξύ μας...δε θα πήγαινα σε μια καφετέρια ούτε με είκοσι γυναίκες γιατί είμαι ντροπιάρης...