nkary said:
Θα μεταφέρω τα μπράβο στον κ Μακαρονίδη Κυριάκο
Περίμενα το όνομα Λεκόπουλος να έχει περισσότερη απήχηση στην "κοινότητα", αλλά τα μόνα θέματα που μας αφορούν είναι παντός τύπου ματζαφλάρια, αγορές-πωλήσεις, παιχνίδια, καφέδες-πανηγύρια και φυσικά ξεκατίνιασμα
Εσύ είσαι ο Ξάδερφος από τη Θεσσαλονίκη;
Δίκιο έχεις, σε γενικές γραμμές, αλλά εγώ θα εστίαζα, και στο τι γράφεται κατά το peak αυτής της ( ο θεός να την κάνει) "απήχησης" (ενώ θα πρόσθετα και στα θέματα, που εύστοχα αναφέρεις, και "τις εκθέσεις" πακετάκι με το δόγμα "να περνάει καλά ο κόσμος", και διασκεδαστές λοιπόν!).
Αρχικά θα πω, ότι ενθουσιάστηκα. Τρελαίνομαι να ακούω, άγνωστα και παραλειπόμενα, από τη ζωή του Pixel.
Οι μορφές όλων αυτών των παιδιών, είναι σε πολλούς, τρομερά οικίες, και έχουν συνδυαστεί με ότι πιο ρομαντικό και όμορφο.
Με "άγγιξε" που άκουσα, ότι και οι ίδιοι οι συντάκτες, βάδιζαν λίγο- πολύ, σε "άγνωστα νερά", και εξελίχτηκαν (παρέα μας) μαζί με την εποχή. Χάρηκα που άκουσα (και συνειδητοποίησα), ότι το Pixel, δεν ήταν απλά ένα από τα καλύτερα περιοδικά πληροφορικής, αλλά και ένα, από τα καλύτερα περιοδικά που κυκλοφόρησαν ποτέ στη χώρα. Είναι Cult, είναι κάτι που δε θα επαναληφθεί ποτέ. Οι συντάκτες του, ήταν πραγματικά, ένας και ένας! Δεν ήταν μόνο η αγάπη τους για την τεχνολογία, αλλά είχαν και τη πένα, για να τη μεταδώσουν. Έκαναν τη διαδικασία της εκμάθησης, τόσο ελκυστική διαδικασία, που εγώ τουλάχιστον, δε το έχω ξαναζήσει, σε άλλο εκλαϊκευμένο έντυπο. Τώρα μάλιστα, συνειδητοποίησα, ότι ο Λεκόπουλος, σπούδαζε και δημοσιογραφία. Αυτοί οι συντάκτες λοιπόν, ήταν υπεύθυνοι, για την ελληνική κομπιουτερική κουλτούρα. που κουβαλάμε πολλοί σήμερα.
Συνειδητοποίησα, επίσης, (ίσως τώρα ακόμα περισσότερο), και τη δυναμική της κυκλοφορίας των ελληνικών περιοδικών... 30.000 τεύχη, το Pixel, στη μεγάλη του ακμή, και λέμε σήμερα, ότι το νούμερο φαντάζει απλησίαστο! Το ερώτημα που γεννιέται είναι, ποιοι διαβάζουν τελικά σε αυτή τη χώρα; (θα ρώταγα επίσης, και ποιος είναι διατεθειμένος να γράψει μια παράγραφο, για το οτιδήποτε
. Ομολογώ, μου έρχεται μια απογοήτευση.
Το Pixel ήταν ένα "άρτιο" προϊόν, απλησίαστο, ακόμα και από "ανταγωνιστικά" περιοδικά, της ίδιας μητρικής εταιρίας, ενώ, διαμόρφωσε, σε μεγάλο βαθμό, ακόμα, και τη μορφή του ανταγωνισμού.
Δείτε τότε, πως ήταν καταμερισμένη η ύλη του, πόσα διαφορετικά θέματα είχε τότε ένα "χομπίστικο" περιοδικό, και συγκρίνετε το, με το σήμερα. Τι απογοήτευση βίωσα, όταν κάποιες φορές, εξαιτίας στερητικού συνδρόμου, διάβαζα και κανένα "computer για όλους", μιλάμε, η μέρα με τη νύχτα, απίστευτο ξενέρωμα!
Επίσης, χάρηκα, που άκουσα, για άλλη μια φορά, και από επίσημα χείλη, το πόσο μεγάλη προβολή και απήχηση απολάμβανε (από τότε), το εκτόπισμα του Τσουρινάκη, παρότι (με τις τελευταίες εξελίξεις), η εκδοτική (τουλάχιστον επικοινωνιακά), δεν έδειξε να σέβεται.
Με προβληματίζει (όπως και τους περισσότερους ( προβληματικούς), η εξαφάνιση όλων αυτών που έδρασαν εκείνη την εποχή! Η συνέντευξη αυτή, ως εξαίρεση, βλέπω ότι έγινε στα φιλικά πλαίσια, μιας αποσπασματικής "ενδοοικογενειακής" συνάντησης, και διαισθάνομαι, ότι δύσκολα θα επαναληφθεί (μακάρι να διαψευσθώ). Αν και υποψιάζομαι τις πιθανές αιτίες, αυτού του "radio silence", θα ήθελα, πάντως, να ήξερα τον αληθινό λόγο.
(με απογοήτευσε λίγο, το μπέρδεμα με τα MSX - καμία σχέση).
Θα επανέλθω, ώστε να μη γίνει το κείμενο τεράστιο.
