Ειχαμε αγοράσει κατα το '99 Home theater συστημα με Yamaha πολυκάναλο ενισχυτη RX-V795A, ηχεια B&W 305/303 και Sony DVD οπότε το πικάπ που ηδη ειχε φαει τα ψωμιά του από τις χιλιάδες ωρες παιξίματος απο τα 6 μελη της οικογένειας μας φαινόταν.... καπως. Κατεληξε μαζι με τον ενισχυτη και τα κτηνωδη ηχεια της Kenwood στην είσοδο της ταρατσας της πολυκατοικίας και καποια στιγμη ο ενοικος του πανω ορόφου τα πεταξε αυθαιρέτως αφου οικιοποίηθηκε τον πανω χωρο. Τωρα φυσικα εχουν συναισθηματική αξια ολα αυτα και θα ηθελα να μην εχουν πεταχτει και να τα εχω στην κατοχη μου. Τα πικάπ παντως που πωλουνται τωρα δεν φαινονται ασχημα - αν δωσεις κανα 500αρι+ €. Οι εκατοντάδες δισκοι ευτυχως δεν εχουν πεταχτει, καθως και οι 100+ ταινιες film super8, οπως και ο ΕLMO ST-1200 προβολέας.Γιατιι;;;
Ακούω ακόμα στον kenwood (ka-405) που μας είχε πάρει ο πατέρας μας κάπου στo '79 και το πικαπ στην φωτό το αγόρασα το '88-89. Από τον πρώτο δίσκο που πήρα, η εντύπωση που μου έκανε ο ήχος τότε δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα... Μόνο βινύλιο όταν ακούω μουσική για να ακούσω μουσική! (οκ οι μπομπίνες είναι καλύτερες όλων αλλά δεν είχα ποτέ τέτοιες...)
Η Raffaella πάντως είναι πρόσφατα αγορασμένη!